Er zijn verschillende soorten gebruikers, enerzijds qua apparaat en computervaardigheid, maar ook qua toepassing. Het scheelt of je vooral in je uppie, of met enkele vrienden op de bonnefooi rijdt; danwel vaak in clubverband op pad gaat. Of dat je gewoon van A naar B gaat.

Rijd je vooral in clubverband dan is de zumo de meest logische keuze. Simpelweg omdat je die in die omgeving meer tegenkomt en het communicatie over de route makkelijker maakt. Hetzelfde geldt als je al jaren naar tevredenheid met bijvoorbeeld een Zumo550 rijdt maar gewoon toe bent aan iets nieuws. Omgekeerd: heb je met dat toestel nooit vrienden kunnen worden dan is met misschien goed om naar de Rider te kijken.

Rij je meer individueel dan zou ik eerder voor de Rider gaan: automatisch een mooie route laten berekenen gaat met de Rider heeeel erg makkelijk en de Zumo bakt daar veel minder van.

Ben je een oud-gediende ‘Rider-rijder’? Hou er rekening mee dat de software van het toestel echt behoorlijk is veranderd. Je kunt nog steeds met ITN werken, maar je kunt veel beter werken met de track. Dat zal enige gewenning vragen.

Dat is een aspect dat eigenlijk pas goed in te schatten is als je ervaring hebt met het rijden van gps-routes:

• hoe makkelijk kun je routes in je toestel laden
• in welke mate blijft die route na import in het toestel gelijk aan het origineel
• wat gebeurt er als je een route halverwege op wilt pakken
• wat gebeurt er als je per ongeluk of gedwongen (omleiding) moet afwijken van de route

Dat zijn allemaal aspecten waarop de TomTom tot dusverre lager scoorde dan de Garmin, maar sinds de komst van de nieuwe Rider een enorme inhaalslag heeft gemaakt (zie ook de derde video in de review van de Rider).

Voor beide merken geldt dat je even moet leren hoe er mee om te gaan, maar bij de TomTom is dat eenvoudiger. Ondermeer omdat de Rider je bij herberekenen gewoon terug kan brengen naar de routelijn in plaats van een specifiek punt. En dus ook niet het verschil kent tussen ‘harde en softe punten’; iets dat bij Garmin voor enige frustratie kan zorgen.

Neemt niet weg dat de Garmin op dit vlak eigenlijk toch nog steeds het slimste jongetje van de klas is. Maar het is wel een lastig ventje. Je zult hem echt even moeten leren kennen om er goed mee overweg te kunnen.

Zowel voor Garmin als TomTom geldt dat het gebruik van de track als routebasis het leven een stuk eenvoudiger maken. Bij Garmin MOET je dan het herberekenen uitschakelen. Bij TomTom kan dan niet; maar is het ook niet nodig.

Betekent dat, hoe verrassend misschien ook, dit aspect op dit moment amper reden vormt voor voorkeur voor de één of ander…

Echter: dat ‘op dit moment’ staat er niet voor niets:

Recent zie je dat TomTom druk aan het sleutelen is aan de mogelijkheden van MyDrive, waardoor het inmiddels zelfs mogelijk is een gpx-track draadloos naar je toestel te sturen. Het staat weliswaar nog een beetje in de kinderschoenen, maar ik bespeur op dit vlak bij TomTom meer vernieuwing dan bij Garmin.

Ook geef ik beide merken regelmatig feedback over gebruikerservaringen, ondermeer naar aanleiding van wat ik op fora lees, en vind, op basis van de ervaringen van afgelopen jaar, dat TomTom daar véél beter mee om gaat. Niet onbelangrijk.

Luister je graag naar een muziekje onderweg dan is ook de zumo een betere keuze: met de nieuwe reeks hebben ze allemaal tenminste een mp3-speler aan boord en kunnen ze ook iets met bijv spotify.

De TomTom Rider heeft geen muziek aan boord. Die kun je echter allicht ook vanuit je smartphone rechtstreeks naar je bluetooth headset streamen. Bediening is dan echter een stuk lastiger en bovendien gaat het op en neer switchen tussen muziek en navigatieaanwijzingen niet altijd goed.

Is dit aspect belangrijk voor je dan is de zumo 595 beslist de topper; daarmee kun je zelfs op het zumo-scherm bladeren in je spotify-playlists.

Verkeersinfo is een onderschat gegeven. Vroeger hadden we alleen TMC op de snelweg; tegenwoordig heel fijnmazig en actueel ook de secundaire wegen.En daarmee ook voor de motorrijder handig.

Maar bovendien: veel mensen zullen het apparaat ook in de auto gebruiken, en dan is die info extra relevant.

En daar scoort de TomTom met kop en schouders boven de Garmin. Bij de 3xx is zelfs geen verkeersinfo mogelijk, Bij de 590/595 alleen als extra dienst; die bovendien minder goed is dan de info van TT. Als ik tijdens de spits met de auto op pad ben neem ik altijd de TT mee: dat werkt verbluffend goed.

Die actuele verkeersinfo van TomTom kun je overigens ook online bekijken: klik HIER.

Overigens lijkt dat ook te gelden voor de kwaliteit van snelheidscontroles (m.n. mobiel), maar dat is wat lastiger objectief/wetenschappelijk vast te stellen.

Hoe dan ook: qua verkeersinfo wint de Rider met een straatlengte.

Met alle besproken toestellen kun je handsfree telefoneren op de motor (in combinatie met een bluetooth headset).

Althans: op moment van schrijven kun je met de rider alleen gebeld worden, maar met een aanstaande firmware update kun je ook uitgaand bellen (inmiddels is dat aangepast)

En dat kan handig zijn; zeker als je vanwege je werk nu eenmaal bereikbaar moet zijn of even het thuisfront wilt laten weten dat je nog een rondje extra maakt. Maar verder is telefoneren op de motor natuurlijk grote onzin. In de auto daarentegen kan die handsfree functie heel zinvol zijn.

De Zumo595 gaat nog een stap verder qua connectivity en kan ook ‘notifications’ uit je smartphone op het scherm laten zien (en vaak zelfs afspelen). Dat is soms misschien wel handig en grappig, maar eigenlijk vind ik dat we daarmee een brug te ver gaan. Er hoeft maar één keer iemand voor je in de ankers te gaan terwijl jij het nodig vond te kijken van wie die facebook-notification kwam en je begrijpt wat ik bedoel.

En tsja.. ook dat met de 595 mijn vrouw precies kan zien waar (en hoe hard) ik rij kun je zowel als voor als nadeel zien. 😉

Hoe dan ook: op dit aspect scoort Garmin de hoogste ogen; op de motor hou je echter liever je ogen op de weg en zijn die extra’s imho minder relevant.

De Rider raakt geheel van de weg zodra je van de weg af gaat. Wil je ook offroad kunnen rijden dan is de Garmin beslist de betere keuze: als een track duidelijk afwijkt van de weg zal de Zumo je uitnodigen offroad te gaan en is het een kwestie van het volgen van een lijntje.

Navigatietechnisch is dat knap gedaan en maakt het de Garmin dat ‘slimste jongetje van de klas’.

Echter: rij je alleen over het asfalt dan is het niet relevant; rij je echt off-road dan zul je eerder voor een outdoor-toestel als de Garmin Montana gaan.

We hebben te maken met drie soorten schermen:

• de zumo 3xx heeft een resistief scherm dat mat en lichtsterk is. Uitstekend afleesbaar, behalve als de zon er recht in schijnt
• de zumo 5xx heeft een transflectief resistief scherm. Is bij ‘gemiddelde omstandigheden vrij flets en slechter dan de zumo 3xx en rider maar lacht iedereen uit als de zon er recht in schijnt. De meningen over dit scherm zijn sterk verdeeld tussen ‘redelijk’ en ‘subliem’.
• de rider heeft een capacitief scherm. Het heeft een hoog contrast maar spiegelt meer. Zeker als je met een geel hesje rijdt zul je nu en dan het toestel willen verzetten om te voorkomen dat je alleen jezelf ziet. Maar verder gaat het prima. Het capacitieve scherm moet je vergelijken met de smartphone en bedient met blote vingers fijner dan een resistief scherm. Met zomerhandschoenen wordt het minder; met winterhandschoenen wordt het tricky. De vraag is in hoeverre je het toestel tijdens het rijden wilt bedienen’da’s persoonlijk.

Geen duidelijke winnaar op dit vlak: het hangt af van wat je belangrijk vindt.

Ander aspect qua scherm is de oriëntatie. De rider heeft een motorsteun waarin je het toestel, zelfs tijdens het rijden, kunt kantelen. Dat kan relevant zijn: met een ‘verticaal’ scherm zie je de bochten die voor je liggen duidelijker. Ook bij het topmodel van de zumo kun je het scherm softwarematig kantelen – het kantelen van het toestel zal via de RAM-mount moeten.

De rider heeft als voordeel dat de motorsteun draaibaar is; dat is heel aardig (zie hierboven) maar maakt de steun ook iets fragieler. Fysiek is de steun best in orde, maar maakt de garmin net een wat degelijkere indruk.

Wat bij Garmin weer irritant is dat je altijd gedoe hebt met de kabels: bij de 3xx met een apart blokje als omvormer, bij de 5xx een absurd dikke kabel vanwege mogelijkheden waar bijna niemand iets mee doet.

Hoewel: als je met een ‘ouderwetse’ bedrade intercom rijdt en dus een line-in en out wilt kunnen gebruiken zal je dat bij de Rider niet lukken. Dan is de Zumo de beter keuze. Maar om nu 98% van de motorrijders te voorzien van een lastige kabelboom waar slechts 2% nut van heeft?

Overigens is de voedingskabel bij de TomTom via een plugje ‘loskoppelbaar’. Dat is wel handig, maar het plugje zelf is niet zo handig.

Opmerkelijk is ook dat de Rider een optionele afsluitbare steun heeft (standaard voor premiumpack). Voor de Zumo bestaat iets dergelijks after-market ook wel.

Persoonlijk vind ik dat minder spannend, temeer omdat je ook je RAM mount afsluitbaar moet maken (en dus twee sleutels nodig hebt). Maar vooral omdat iemand met een beetje schroevendraaier het toestel nog steeds zo van je motor haalt. Wat mij betreft: schijnveiligheid en vooral marketing.

Enfin; van beiden is de bevestiging prima in orde; die van Garmin wat degelijker, maar de TomTom wint op praktische toepasbaarheid.

Duidelijk pluspunt voor garmin, dat haar eigen Basecamp heeft. En zeker: het is eigenlijk een draak van een programma. Maar als je eenmaal vriendjes bent met een draak dan heb je ook een krachtige partner. Als je een Zumo koopt en je wilt er echt het maximum uithalen dan ben je bijna verplicht een cursus te volgen of mijn DVD te kopen. Er gaan zelfs geruchten dat Garmin al die ingewikkelheden op mijn verzoek inbouwt, maar daar geef ik  geen commentaar op

TomTom werkt al jaren met Tyre. Levert bij de rider ook een gratis licentie op Tyre Pro. En dat is een leuk programma; maar, net als Basecamp: ook Tyre straalt een zekere gedateerdheid uit. Software anno 2016 zou anders moeten zijn.

Alternatief is myrouteapp.com – en dat kun je, na registratie, gratis gebruiken. Pas als je extra opties wilt moet je betalen en ga je naar de Gold-versie. Ik vind dat, zowel voor Garmin, maar zeker voor TomTom, zeker de investering waard. En dan vooral vanwege de kronkelwegen in de TT maps.

Maar er zijn inmiddels ook allerlei andere (gratis) online opties zoals routeyou.com en kurviger.de. Kwestie van werken met een track en je kunt er zowel met TT als Garmin prima mee overweg. Ergo: het belang van Basecamp is tanende.

Bovendien ligt het in de lijn der verwachting dat TT haar MyDrive site verder zal uitbouwen naar ‘scenic planning’ waarbij je dan zelfs routes ‘via de cloud’ naar je toestel stuurt… Kijk… das 2016….

Ergo: Basecamp is nog steeds numero uno maar dreigt links en rechts ingehaald te gaan worden, mede als gevolg van de track als routebasis – die mogelijk maakt ook andere platforms te gebruiken.

Qua softwarestabiliteit kun je zien dat de Rider qua ‘core-software’ het meest ‘vers’ is. Het toestel heeft nu en dan de neiging wat traag op te starten en je komt ook nu en dan een spontane herstart tegen. Erg moeilijk de vinger op de oorzaak te leggen. In mijn ervaring is het toestel, na die korte verwondering/irritatie vervolgens snel weel helemaal bij de les is blijkt zelfs de route nog probleemloos actief. Bovendien zie ik ‘behind the scenes’ dat er alert gereageerd wordt door TT; en dat is een goede zaak.

De Garmin is echter stabieler in het gebruik. Totdat je gaat improviseren en bijvoorbeeld meerdere kaarten laadt. Het zijn uitzonderingen, maar het is bekend: soms gaat het toestel ineens op ‘zwart’. En dan moet je je al mopperend gaan verdiepen in tools van javawa om de zaak weer op orde te krijgen. Zou niet nodig moeten zijn. Wat bovendien bij Garmin irriteert is onvoldoende kwaliteitscontrole op update releases. Soms heb je het gevoel dat er bij elke update verplicht minimaal één bug ingebouwd wordt, er is altijd wel iets. Dat is niet helemaal waar, maar wel het gevoel dat veel Garmin-rijders hebben.

De Zumo kent meer extra opties. Zoals bluetooth koppeling met de VIRB (595) of bandenspanningsmeters en zelfs een benzinemeter en onderhoudshistorie. An sich leuke dingen; als je ze gebruikt. En ik denk dat dat vrij weinig gebeurt.

En zo kent de Zumo meer extra’s. Bijvoorbeeld het waarschuwen voor scherpe bochten, wat heel zinvol kan zijn. Maar ook wildoversteekplaatsen en zelfs een waarschuwing dat het na twee uur rijden tijd wordt om te pauzeren. Het is leuk dat het er in zit, maar in mijn ogen niet echt belangrijk.

Wat ik dan wèl weer prettig vind in de Garmin is dat het opnemen van wat je gereden hebt vanzelfsprekend is; in de vorm van een continue tracklog die je ook eenvoudig in Basecamp kunt uitlezen. De Rider kan dat ook wel, maar gewoon lastiger.

Ja eh… ook bij mij groeit het niet aan de bomen. Maar get real: kijk ff naar de kosten van je motor en het belang van je gps voor het motorrijden en zet dat even goed tegen elkaar af. Daarbij beseffend dat die gps minimaal vijf jaar mee zal gaan en ook daarna vermoedelijk nog 40-50% restwaarde zal hebben (kijk maar wat een tien jaar oude zumo550 nog opbrengt). Ga dan niet kijken naar 100 euro meer of minder maar kijk naar wat bij je past. De rest is penny wise pound foolisch.

En allicht is het onzin een toestel te kopen met kaartdekking voor de hele wereld cq heel Eu terwijl je nooit verder komt dan de Alpen. Tegelijk echter: een tweehands zumo340 is een stuk lastiger te verkopen dan een 350. Dus die besparing verdampt deels weer in afschrijving.

Maar of je nu 400 of 700 euro uitgeeft voor je toestel: je zult merken: dat is bijzaak. Hoofdzaak is dat je dankzij je gps meer gaat rijden. Je bent verlost van het ‘rondje om de kerk, ontdekt een wereld aan routes en gaat vermoedelijk niet alleen vaker rijden, maar ook verder weg. De extra kosten van benzine, banden en onderhoud zullen de afschrijving op je gps al heel snel inhalen.

Let wel: ik pleit dus niet voor ‘koop maar de duurste’, dan zou de Zumo 595 wel op de eerste plek staan. Maar maak je keuze bewust, en niet alleen op de prijs van aanschaf.

Dat wil overigens niet zeggen dat er niet te besparen valt op de top3: zie onderstaand overzicht!

Bij de TomTom Rider kun je een stuk goedkoper uit zijn dan met de in de top-3 genoemde Rider450 Premium (want dat is meteen ook de duurste van het stel).

Wat zijn de verschillen?

Kaartdekking:

• de Rider 42 heeft kaarten van West Europa
• de Rider 420 heeft kaarten van West en Oost Europa
• de Rider 450 heeft wereld-kaartdekking

LET OP: de 420 heeft dezelfde advies prijs als de 450 en moet je voor gelijk prijs dus ook NOOIT kopen!

Verwachting is echter dat de 420 meer bij de algemene webshops als BOL en Wehkamp, alsook bij Mediamarkt zal liggen. Terwijl de 450 meer bedoeld is voor de gespecialiseerde kanalen als motordealers en…  MrGPS. Kan zijn dat de 420 daardoor enkelen tientjes goedkoper wordt. Op deze site zul je ook de 420 wel aantreffen, maar, advies: kies liever de 450!

Daarnaast:

• de Rider 42 heeft geen lifetime flitspalen, de rest wel
• De Premium paketten hebben een autosteun, afsluitbare motorsteun en opbergtas
• De 450 kent als extra’s de voor geïnstalleerde route, biker POI’s etc.
• MrGPS kent ook het ‘Plus-pakket’ – zonder afsluitbare motorsteun, maar mèt autosteun en draagtas.

Afwegingen:

In basis is de Rider 42 precies hetzelfde apparaat als de rest. En de meeste motorrijders komen niet verder dan Eifel, hooguit een keer in de Dolomieten, dus West Europa is voldoende. Meer uitgeven is echt niet nodig.

Maarrr…

• het klinkt heel commercieel maar het is wel waar: kijk niet alleen naar de aanschafprijs maar ook naar wat het toestel zal opbrengen als je het apparaat over enige jaren weer verkoopt. De ervaring leert dat de ‘topmodellen’ dan veel makkelijker verkopen en dat het prijsverschil tweedehands daardoor amper verschilt van het verschil bij aanschaf.
• Heb je Rider 42 maar wil je tòch flitspalen dan betaal je daarvoor € 29,95 per jaar. Als je toch nooit te hard rijdt niet relevant. Maar zelfs die lullige paar km. te hard kost je al snel meer dan het prijsverschil met de 450. Overigens: als je Rider via de smartphone verbonden is met internet krijg je ook de mobiele controles binnen. Door te tikken op het snelheidsicoon kun je ze ook zelf onderweg doorgeven.
• Als je het toestel ook in de auto wilt gebruiken besef dan dat een losse autosteun zon 70 euro kost. Dat maakt een premiumpakket al snel aantrekkelijk. Onderschat dat auto-gebruik ook niet, ook al heb je een vast ingebouwd systeem: de Rider zal zowel qua kaart als qua verkeersinformatie vrijwel altijd voordeliger zijn. Omdat er veel mensen zijn die het toestel ook in de auto willen gebruiken, maar geen behoefte hebben aan de afsluitbare motorsteun heb ik, naast de Premium ook een ‘Rider Plus pakket’ gemaakt; beschikbaar voor alle modellen.
• Kijk qua kaartdekking ook vooruit: als je over twee jaar naar Tsjechië zou gaan is het jammer als je nu een Rider42 zou hebben gekocht. Ga je naar de States, ook al is het met de auto: dan is de meerprijs van de 450 lager dan die van de huur van GPS ter plekke.
• je bent jezelf toch aan het verwennen, dan maar meteen goed ;). Vooral dat is de reden dat ik verwacht dat de 450 Premium het meest verkocht zal worden.

ps: de Rider 450 heeft ook nog een stuk of 150 voorgeladen routes. Maar da’s écht puur marketing: als je je er even in verdiept weet je tienduizenden prachtige routes (geheel legaal) gratis te downloaden.

Je hebt de keuze uit drie modellen: de 345, 395 en 595.

( je zult misschien hier en daar de 340, 390 en 590 nog tegenkomen, maar die gaan verdwijnen).

Het verschil tussen de 345 een 395 is:

• de kaartdekking van de 345 is beperkt tot West Europa
• de 395 wordt standaard geleverd met autosteun, de 345 niet.

De extra’s van de 595 boven de 345/395:

• groter scherm (5 inch), van een ander type
• smartlink verkeerinfo ontvangen (20 euro extra eenmalig)
• spotify-bediening op het toestel
• notifications van mail, sms, facebook etc.
• follow-me mogellijkheid.

Afweging:

Als je het apparaat alleen op de motor gebruikt en niet verder gaat dan de Dolomieten dan is een 345 voldoende. Lees echter ook wat ik al bij de Rider schreef over afschrijving.

Onderschat echter ook de kans niet dat je het toestel ook in de auto gaat gebruiken; een losse autosteun is relatief kostbaar, kies dan liever meteen voor de 395.

De afweging tussen de 395 en 595 gaat wat verder.

De reden dat de 595 op de derde plek staat is dat de prijs daarvan wel heel ver doorschiet. Terwijl het apparaat qua navigatie eigenlijk hetzelfde biedt. Zaken als notifications zijn voor de meesten op de motor overbodig, zoniet ongewenst. Ook die spotify-player is wel leuk, maar niet de meerprijs waard.

Wat rest is vooral het schermformaat en – type. Ik ben persoonlijk wel fan van het transflectieve. Om echter alleen daarvoor zoveel extra uit te geven…

Maar laten we wel zijn. Als eerder al gezegd: aanschaf van zo’n gps is ook een beetje jezelf verwennen. En als je daar toch mee bezig bent: dan maar meteen de duurste. En gezien de te verwachten levensduur is daar een hoop voor te zeggen. 😉